سفارش تبلیغ
صبا ویژن

اعتراض به تحدید آزادی بیان | صفحه اول روزنامه‌های استرالیا سیاه شد


 

  • اعتراض به تحدید آزادی بیان | صفحه اول روزنامه‌های استرالیا سیاه شد

    به گزارش همشهری آنلاین به نقل از گاردین، تلاش‌های دامنه‌دار دولت استرالیا برای برخورد با سوت‌زنی و در برخی موارد جرم‌انگاری روزنامه‌نگاری به جایی رسیده‌است که رسانه‌ها تصمیم گرفتند در اعتراض به این روند صفحه اول خود را سیاه کنند.

    پویش ائتلاف برای حق دانستن در واقع واکنشی است به یورش نیروهای دولتی به دفتر مرکزی ای‌بی‌سی استرالیا و خانه یکی از خبرنگاران شرکت نیوزکورپ در ماه ژوئن.

    هرالد سان، گاردین استرالیا، استرالین، ایج و فایننشال ریویو از جمله روزنامه‌های سراسری استرالیا هستند که شماره روز دوشنبه خود را با صفحه اول سیاه روانه بازار کردند.

    پارلمان استرالیا در 20 سال اخیر بیش از 60 قانون درباره پنهانکاری و جاسوسی تصویب کرده که 22 مورد آن مربوط به دو سال اخیر است. نهاد قانونگذاری استرالیا این روزها در حال بازبینی قوانین مربوط به سوت‌زنی است.

    ریچارد بویل که سوءاستفاده اداره مالیات استرالیا از قدرت خود را فاش کرده، در آستانه گرفتن حکم 161 سال زندان از دادگاه است. نکته عجیب این‌که بیش از 80 درصد مردم استرالیا معتقدند دولت و حکومت باید از فاش‌کنندگان فساد و سوت‌زنان پشتیبانی کند و آنها را تحت حمایت خود بگیرد.




نشست تخصصی «اربعین، رسانه و دانشگاه» برگزار می‌شود


 

  • نشست تخصصی «اربعین، رسانه و دانشگاه» برگزار می‌شود

    ششمین کرسی آزاداندیشی رسانه‌ای با موضوع «اربعین، رسانه و دانشگاه» (فرصت‌ها، چاش‌ها و راهکارها)، 30 مهر ماه در دانشکده علوم ارتباطات و مطالعات رسانه، دانشگاه آزاد برگزار می‌شود.

    به گزارش مهر، این نشست با حضور و سخنرانی محمدحسین صفار هرندی- عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام، وزیر سابق فرهنگ و ارشاد اسلامی، دکتر ابراهیم کلانتری- معاون فرهنگی و دانشجویی دانشگاه آزاد اسلامی و دکتر اکبر نصرالهی- رئیس دانشکده علوم ارتباطات و مطالعات رسانه دانشگاه آزاد اسلامی برگزار می‌شود.

    این نشست از ساعت 15 تا 17 در دانشگاه آزاد واحد تهران‌مرکزی واقع در سوهانک، ساختمان ولایت1، سالن اجتماعات غدیر برگزار می‌شود.




انتشار کتاب «مدیریت بودجه در رسانه»


 

  • انتشار کتاب «مدیریت بودجه در رسانه»

    به گزارش مهر،  عبدالرضا شاه‌محمدی، استاد دانشگاه این کتاب را در هفت فصل نوشته‌ که در فصل اول تعاریفی متداول از سازمان ارائه شده و در ادامه فصل دوم انواع مدیران و مدیریت را تعریف کرده‌است.

    در فصل سوم موضوع بودجه به طور خاص مورد توجه نویسنده قرار گرفته و فصل کوتاه چهارم، مدیریت بودجه را مورد بحث قرار داده‌است.

    فصل پنجم کتاب با طرح یک سوال کلیدی که چرا باید از بودجه استفاده کنیم (سوال از مدیران به ویژه مدیران رسانه) مباحثی را با پایه‌های تئوری اقتصادی و مدیریتی طرح می‌کند و در فصل ششم با رویکردی مدیریتی بحث اصل کتاب دنبال شده ‌ست.

    در نهایت در فصل هفتم هم متناسب با بحث اصلی کتاب موضوع نقدینگی مطرح شده است.

     انتشارات فریش این کتاب را در 115 صفحه با قیمت 25 هزار و پانصد تومان در 220 نسخه منتشر کرده‌است.




رسانه‌ها نسبت به ادبیات فارسی بی‌اعتنا شده‌اند


 

  • رسانه‌ها نسبت به ادبیات فارسی بی‌اعتنا شده‌اند

    مینو بدیعی در گفت‌وگو با ایسنا درباره‌ وضعیت این روزهای ادبیات فارسی (زبان مرجع) در رسانه‌ها اظهار کرد: من از گذشته نه چندان دور شروع می‌کنم؛ گذشته‌ای که فکر می‌کنم همه دانشجویان رشته علوم ارتباطات و روزنامه‌نگاری و سایر دانشجویانی که می‌خواستند دستی در ادبیات داشته باشند، از ابتدا چه در دانشگاه و چه مدارس آیین نگارش می‌آموختند، دستور زبان فارسی یاد می‌گرفتند و در عین حال ضمن مرور ادبیات کهن و کلاسیک زبان فارسی، ادبیات معاصر را هم به شکل صحیح می‌آموختند.

    در آن زمان آیین نگارش یکی از دروس اولیه دانشجویان ارتباطات و روزنامه‌نگاری در دانشگاه‌ها بود و حداقل به مساله نوع نگارش، رعایت دستور زبان فارسی و غلط ننوشتن تاکید زیادی می‌شد.

    این روزنامه‌نگار تصریح کرد: امروز بی‌اعتنایی خاصی نسبت به نگارش ادبیات فارسی در رسانه‌ها به وجود آمده و بیشترین بی‌توجهی‌ها در این زمینه دیده می‌شود؛ به عنوان مثال در مورد گزارش‌نویسی ما بنا را بر این داشتیم که گزارش‌نویسی نثر خاص خودش را می‌خواهد؛ نثری که با مقاله‌نویسی متفاوت است؛ با نثر خبرنویسی هم متفاوت است و این آموزش داده می‌شد.

    در گزارش‌نویسی که در دانشکده در دوره لیسانس می‌آموختیم، اول از گزارش‌نویسی نوع نگارش ابوالفضل بیهقی شروع می‌کردیم تا به ادبیات معاصر می‌رسیدیم. درواقع ادبیات بیهقی پیش زمینه‌ای برای تسلط کامل دانشجویان به مساله‌ی ادبیات و زبان فارسی بود. اما حالا در سطح دانشگاه‌ها اگر هم چنین کارهایی انجام شود، آنچه که در خروجی رسانه‌ها می‌بینیم در حد زیادی به باد می‌رود.

    بدیعی بیان کرد: به غیر از چند روزنامه رسمی و رسانه‌های شناخته‌شده، در رسانه‌ها، در اکثر موارد به آیین نگارش ادبیات فارسی کم‌توجهی می‌شود. دستور زبان فارسی در گذشته‌های نه چندان دور در کنار زبان و ادبیات فارسی در مدارس تدریس می‌شد و یا انشاء که پیش‌زمینه نوشتن بود، به عنوان یکی از دروس مهم در دبستان مطرح بود. در دوره متوسطه قدیم مساله نوشتن انشاء بسیار مهم بود به این دلیل که دانش‌آموز علاوه بر اینکه بتوانند ادبیات کلاسیک را خوب یاد بگیرد، در کنار آن دستور زبان و ادبیات فارسی را هم می‌آموختند. الان می‌بینیم که این بسیار کم رعایت می‌شود، در حالی که وقتی زبان انگلیسی، زبان دوم را می‌بینیم پی به این می‌بریم که چه میزان به گرامر و اصول نگارششان ـ چه از نظر املایی و چه انشایی ـ اهمیت می‌دهند. اما زبان فارسی که زبان کهن ماست بیش از هزار سال است که قدمت دارد اما به این زبان کاملا بی‌توجهی می‌شود.

    این روزنامه‌نگار با بیان این‌که زبان محاوره این روزها وارد زبان رسانه شده است، توضیح داد: زبان محاوره و شکسته صرفا برای دیالوگ به کار می‌رود نه این‌که نوشته‌ای که جنبه توصیفی دارد را به زبان محاوره بنویسیم. زمانی که ما وارد دفتر روزنامه می‌شدیم، روزنامه‌ها خودشان یک رسم‌الخط مشخصی داشتند.  

    او همچنین نقش شبکه‌های اجتماعی بر روی نگارش و ادبیات در رسانه‌ها را بی‌تاثیر ندانست و گفت: هر رسانه امروز باید رسم‌الخط داشته باشد و طبق آن آیین نگارش فارسی را رعایت کند. ما متاسفانه برخی نگارش‌های غلط را نه تنها در رسانه‌ها، بلکه از زبان مقامات هم می‌شنویم و اینها در حقیقت پالایش نشده است.

    بدیعی در پایان گفت: در سال‌های نه چندان دور تمام رسانه‌ها رسم‌الخطی را برای نگارش در نظر می‌گرفتند، در حالی که باز هم باید یک سیستم واحدی وجود داشته باشد که توسط استادان زبان و ادبیات فارسی در اختیار تمام رسانه‌ها قرار بگیرد. همچنین دوره‌های مختلف آموزش زبان و ادبیات فارسی برای کارکنان رسانه‌ها باید برگزار شود. به‌ویژه برای خبرنگاران و مترجمان و گزارشگران. این شیوه باید به‌روز شود. باید به نقش ویراستاران و دبیران و سردبیران گروه‌ها هم توجه بیشتری کرد و آدم‌های متخصص این رشته‌ها را به کار گرفت. اگر خبرنگار اشتباه می‌کند این کار دبیران گروه‌ها و ویرستارهاست که این اشتباه‌ها را تصحیح کنند.




«روزنامه‌نگاری جدید» برای انتقال تجربه روزنامه‌نگاران می‌آید


 

  • «روزنامه‌نگاری جدید» برای انتقال تجربه روزنامه‌نگاران می‌آید

    به گزارش مهر، جهان امروز را عصر رسانه‌ها و ارتباطات نام‌گذاری کرده‌اند، دورانی که حجم زیادی از اطلاعات در آن تولید می شود و شهروندان این جهان به عنوان مخاطبان این رسانه ها هر روز با انبوهی از اخبار و اطلاعات مواجه می شوند.

    در چنین فضایی روزنامه‌نگاران هم مسئولیت‌های سنگینی پیدا کرده‌اند و تولید محتوا در بسترهای جدیدتر و انواع سنتی به یکی از موضوعات مهم مبدل شده است. تولید اخبار جعلی در جهان امروز تنها یکی از مشکلاتی است که روزنامه‌نگاران برای مقابله با آنها باید تلاش کنند.

    از نگاه رضا غبیشاوی، کارشناس علوم ارتباطات یکی از ضرورت‌های فعالیت روزنامه‌نگاری در جهان امروز توجه به آموزش و انتقال تجربیات میان روزنامه‌نگاران است.

    او که خود سابقه فعالیت روزنامه‌نگاری دارد معقتد است روزنامه نگاری دیگر به معنای فعالیت صرف در رسانه های کاغذی نیست و علاوه بر حوزه های ژورنالیسم رادیویی و تلویزیونی، عرصه های دیگری همچون فعالیت در خبرگزاری ها و روزنامه نگاری فضای مجازی (سایبر ژورنالیسم) را هم در بر می گیرد. همین موضوع باعث شده نیاز آموزشی روزنامه نگاران به یک مسأله مهم تبدیل شود.

    تا 2 هفته بعد «روزنامه‌نگاری جدید» می‌آید

    با همین نگرش، غبیشاوی به همراه جمعی دیگر از روزنامه نگاران با سابقه اقدام به راه‌اندازی نشریه ای با عنوان «روزنامه‌نگاری جدید» کرده اند که قرار است به صورت فصلی منتشر شود.

    او در همین رابطه به خبرگزاری مهر گفت: مجوز تأسیس این نشریه سال گذشته صادر شد. هم اکنون مراحل صفحه آرایی را می گذراند و تا 2 هفته آینده منتشر می شود.

    غبیشاوی درباره ایده راه اندازی نشریه «روزنامه نگاری جدید» هم این طور توضیح داد: این فصلنامه درباره موضوعات رسانه ای است. به دلیل اینکه در حال حاضر شاهد حضور شکل های مختلفی از رسانه های جدید به ویژه رسانه های جدیدی در بستر فضای مجازی و شبکه های اجتماعی هستیم؛ به فکر ایجاد نشریه ای افتادیم که در آن موضوعات مربوط به این نوع از رسانه های جدید مطرح شود. رسانه های جدید نیازمند روزنامه نگاری جدید است.

    مدیر مسئول فصلنامه «روزنامه‌نگاری جدید» ادامه داد: علاوه بر این با گسترش فضای مجازی و شبکه های اجتماعی، شاهد گسترش «شهروند خبرنگاری» هستیم و موضوعاتی همچون «اخبار جعلی» هم در فضای رسانه ها اهمیت پیدا کرده است. همه اینها ما را به این نتیجه رساند نشریه ای برای به اشتراک گذاری تجربیات روزنامه نگاران، بیان متن های آموزشی به روز و انتقال جدیدترین یافته ها در حوزه فعالیت های رسانه ای راه اندازی کنیم چرا که جای چنین کاری را در فضای رسانه ای ایران خالی می بینیم. هم اکنون در این مورد حتی در فضای دانشگاهی هم نواقص جدی وجود دارد.

    نشریه‌ای برای انتقال تجربیات روزنامه‌نگاران

    غبیشاوی با اشاره به این‌که در حوزه مباحث تئوریک روزنامه‌نگاری هم محتوای قابل توجهی که مناسب فعالیت روزنامه نگاران در این فضای جدید باشد وجود ندارد اظهار داشت: در بخشی از این مجله تجربیات روزنامه نگاران به اشتراک گذاشته می شود اما این انتقال تجربه فقط مختص روزنامه نگاران ایران نیست و بخشی از آنها حاصل ترجمه مقالات و یادداشت هایی است که روزنامه نگاران در سراسر جهان آنها را مطرح کرده اند. همچنین قصد داریم از متن های آموزشی که مراکز رسانه ای و آموزش روزنامه نگاری عرضه کرده اند، استفاده کنیم.

    این روزنامه‌نگار حوزه بین‌الملل تأکید کرد: بسیاری از رسانه های بزرگ جهانی همچون بی بی سی، الجزیره و رویترز سرویس های آموزشی ویژه روزنامه نگاران دارند که متن های آموزشی مناسبی در آنها وجود دارد و بناداریم از این متن ها در فصلنامه «روزنامه نگاری جدید» استفاده کنیم. همچنین یکی دیگر از اقدامات مان در این نشریه استفاده از محتواها و آیین نامه هایی است که رسانه های بزرگ و حرفه ای استفاده می کنند که در فضاهای رسانه ای چنین متن هایی زیاد مورد استناد قرار می گیرد. در این بخش هدف مان این است که آیین نامه ها را بررسی کنیم و جهت ارائه چارچوب های اخلاقی و حرفه ای ویژه روزنامه نگاران منتشر کنیم.

    هدف آشناترکردن روزنامه‌نگاران برای تصمیم بهتر

    مدیر مسئول فصلنامه «روزنامه نگاری جدید» به این سوأل که آیا فضای روزنامه نگاری در کشورهای دیگر (به ویژه کشورهای اروپایی و غربی) با شرایط ایران متفاوت است و برای انطباق این آموزه ها با شرایط بومی روزنامه نگاری در ایران، چاره‌ای اندیشیده‌اید، این طور پاسخ داد: محدودیت هایی که روزنامه نگاران برای فعالیت خود احساس می‌کنند شامل سه دسته چارچوب اصول حرفه ای، قانونی و اخلاقی است. نوع اول محدودیت ها ناشی از اصولی است که برای فعالیت حرفه‌ای وجود دارد. نوع دوم آن در هر کشوری و بسته به نوع قانونی که اجرا می شود تفاوت دارد و محدودیت های اخلاقی هم جنبه نسبی دارد و ممکن است در یک کشور درباره یک موضوع دیدگاه های مختلفی وجود داشته باشد. با این حال برخی موارد مثل حمایت از محیط زیست، توجه به میراث فرهنگی و روزنامه نگاری برای تحقق صلح ماهیت جهان شمول دارد. با این شرایط بر این باور هستیم که اگر روزنامه نگاران با معیارهای مختلف آشنا شوند در تصمیم‌گیری و تهیه مطالب بهتر می توانند عمل کنند.

    نسخه کاغذی روزنامه‌نگاری جدید در کتابفروشی‌ها

    غبیشاوی که علاوه بر مدیر مسئولی و سردبیری نشریه «روزنامه نگاری جدید»، معاون سردبیر سایت خبری عصر ایران هم هست با اشاره به این‌که شیوه انتشار نشریه به صورت فصلی باعث می‌شود وقت و انرژی کافی برای تهیه و آماده سازی مقالات وجود داشته باشد، درباره توزیع آن گفت: برای فروش و توزیع این نشریه به دنبال شیوه هایی غیر سنتی هم هستیم به همین دلیل نسخه PDF را برای فروش اینترنتی مدنظر داریم، اما از آنجایی که معتقد هستیم هر رسانه ای به شدت تحت تأثیر قالب آن قرار دارد [یادآوری جمله‌ای از مارشال مک لوهان مبنی بر رسانه، پیام است] قصد داریم این نشریه حتما به شکل کاغذی هم چاپ شود. در این بخش به دلیل این‌که متوجه شدیم مخاطب مجلات جدی برای تهیه نشریه مدنظرشان از کیوسک‌های عرضه مطبوعات به فروشگاه های کتاب نقل مکان کرده‌اند تصمیم داریم توزیع این فصلنامه را در چنین مکان‌هایی دنبال کنیم. همچنین فروشگاه اینترنتی دیجی کالا هم برای توزیع نشریه در سراسر ایران در نظر گرفته شده است.

    یادآور می شود فصلنامه «روزنامه‌نگاری جدید» به مدیر مسئولی و سردبیری رضا غبیشاوی قرار است منتشر شود و احسان محمدی، مصطفی داننده، مهرداد خدیر و جعفر محمدی  از جمله اعضای تحریریه آن هستند.